CONXURO DA QUEIMADA

Mouchos, curuxas, sapos e bruxas;

demos, trasnos e diaños,

espritos das neboadas veigas;

corvos, pintigas e meigas.

Feitizos das menciñeiras,

podres cañotas furadas,

fogar dos vermes e alimañas,

lume das Santas Compañas.

Mal de ollo, negros meigallos;

cheiro dos mortos, tronos e raios;

oubeos do can,

pregón da morte.

Fuciño do satiro e pe de coello,

pecadora lingua

da mala muller

casada cun home vello.

Averno de Satan e Belcebú,

lume dos cadavres ardentes,

corpos mutilados dos indecentes,

peidos dos infernais cús.

Muxido da mar embravecida,

barriga inútil da muller solteira,

falar dos gatos que andan a xaneira,

guedella porca da cabra mal parida.

Con este fol levantarei as chamas

deste lume que asemella o do inferno,

e fuxiran as bruxas a cabalo das suas escobas,

indose bañar na praia das areas gordas.

¡Oide. Oide!

os ruxidos que dan as que non poden

deixar de queimarse no augardente

quedando asi purificadas.

E cando este brevaxe pase polas nosas gorxas,

quedaremos libres dos males da nosa ialma

e de todo embruxamento.

Forzas do ar, terra, mar e lume,

vos fago esta chamada,

si é verdade que tedes mais poder que a humana xente,

eiqui e agora, facede

cos espritos dos amigos que están fora,

participen con nos de esta queimada.